कविता

नयाँ नेपालमा कुर्सीको खेल

रचना- ठाकुर मान लामा

नयाँ नेपाल बनाउने कुरा खाली कुरा नै होला जस्तो छ

नयाँ नेपाल अब पनि अक्षरमै सिमित होला जस्तो छ

नयाँ नेपालको नारा नेताको भाषण दिने पारा होला जस्तो छ

किनभने

नयाँ नेपालमा पनि कुर्सीको खेल नै बढी होला जस्तो छ

नयाँ नेपाल बिशाल नेपाल इतिहासबाट बाहिर नहोला जस्तो छ

नयाँ नेपाल समृद्ध नेपाल सपनामै सिमित होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा सुन्दर नेपाल बनाउने केवल कल्पना नै होला जस्तो छ

किनभने

नयाँ नेपालमा पनि कुर्सीको खेल नै बढि होला जस्तो छ

नयाँ नेपाल भित्ता भित्ता र होर्डिङ बोडमै झुन्डेर बस्ला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा खै कहिले रोजगारीको सिर्जना प्राप्त होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा निशुल्क पढ्न पाउने धोको धोका होला जस्तो छ

किनभने

नयाँ नेपालमा पनि कुर्सीको खेल नै बढी होला जस्तो छ

नयाँ नेपाल एउटा जागरुक नेपाल कथनै होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा एकता भन्ने कुरा फेरी टाढै होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा भेदभावको अन्त्य हुने आशा आशै होला जस्तो छ

किनभने

नयाँ नेपालमा पनि कुर्सीको खेल नै बढी होला जस्तो छ

नयाँ नेपाल नया होइन पुरानै होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा किरण नयाँ छाया पुरानै होला जस्तो छ

नयाँ नेपालमा सत्ता नयाँ व्यहवार पुरानै होला जस्तो छ

किनभने

नयाँ नेपालमा पनि कुर्सीको खेल नै बढि होला जस्तो छ

श्रोत : ई पत्र डट कम

कविता

समयलाई बुझ्न नसक्दा
रचना - ठाकुर मान लामा

पैसाको सिरानी पैसाकै बिछ्यौना
माथि सुत्ने बानी
उफ
कहानिर गल्ती गर्न पुगेछु
अहिले यो सानो मंदिरको
सांघुरो दलानमा खुम्चिएर
सानै कटोरा सामुन्ने राखी
पैसाको जोहो गर्दैछु

पहिले त हुने खाने नै थिए
सबैले मलाई चिन्दथे
चिन्ने त चिन्ने नै भए
नचिन्ने जो कोही पनि
नमस्कार गर्दै नजिक हुदै आए
अहो कस्तो मेरो भाग्य
आज त्यही चिन्ने पनि नचिन्ने पनि
मेरो अगाडी शानसित हिड्दै थिए

ए तलाई माग्न लाज लाग्दैन
ए त काम गरेर खान सक्दैन
बिभिन्न बाणहरु धनुष रूपी मुख बाट
यसरी नै छाडदैछन
मानौ म उनीहरुको नजरमा
एक कुख्यात अपराधी नै थिए
त्यही भएर
मेघ जस्तै आँखा बनाई
क्रोधित भई हिड़दैछन

काम गर्न किन नसक्नु
लाजले त्यसो गर्न सकिन
काम माग्न जाउ अरु कँहा
हातमा तर सिप छैन
चोर्नु मनले दिएन
त्यसैले माग्नु नै उत्तम बिकल्प
बाहेक अरु मैले केही देखिन

हो दोष मेरै थियो
समयलाई पहिचान गर्न नसक्नु
समय संग हिडन नसक्नु
के गर्नु
आज यही बोराको कम्बलमा
लेट्नु बाहेक
उनीहरुलाई गाली गर्न सक्दिन
उनिहरुमाथि क्रोधित हुन सक्दिन

श्रोत : ई पत्र डट कम

कविता

बैशका फुलहरु

रचना - ठाकुर मान लामा

कति छिचिल्लिएका

कति जिस्किएका

कति पातिएका

यौवनका उन्मादमा

यी बैशका फुलहरु

आफैलाई भुलिरहेका

हावाका सुस्केरासँगै

अनियन्त्रित झुलिरहेका

अतृप्त चाहनामा डुब्दै

यी बैशका फुलहरु

चञ्चलताले छोपिएका

बिना सहारा यी भावना

बिना कसैको परवाह लिई

बेफ्वाँक उड्दै झुम्न थालेछ

यी बैशका फुलहरु

छिनछिनमा खिलखिलाउने

बानी परेछ लजाउने

सही नै त्यही सपना नै

रमाउन सिकेछन् यी बैशका फुलहरू

श्रोत : ई पत्र डट कम