कविता
समयलाई बुझ्न नसक्दा
रचना - ठाकुर मान लामा
पैसाको सिरानी पैसाकै बिछ्यौना
माथि सुत्ने बानी
उफ
कहानिर गल्ती गर्न पुगेछु
अहिले यो सानो मंदिरको
सांघुरो दलानमा खुम्चिएर
सानै कटोरा सामुन्ने राखी
पैसाको जोहो गर्दैछु
पहिले त हुने खाने नै थिए
सबैले मलाई चिन्दथे
चिन्ने त चिन्ने नै भए
नचिन्ने जो कोही पनि
नमस्कार गर्दै नजिक हुदै आए
अहो कस्तो मेरो भाग्य
आज त्यही चिन्ने पनि नचिन्ने पनि
मेरो अगाडी शानसित हिड्दै थिए
ए तलाई माग्न लाज लाग्दैन
ए त काम गरेर खान सक्दैन
बिभिन्न बाणहरु धनुष रूपी मुख बाट
यसरी नै छाडदैछन
मानौ म उनीहरुको नजरमा
एक कुख्यात अपराधी नै थिए
त्यही भएर
मेघ जस्तै आँखा बनाई
क्रोधित भई हिड़दैछन
काम गर्न किन नसक्नु
लाजले त्यसो गर्न सकिन
काम माग्न जाउ अरु कँहा
हातमा तर सिप छैन
चोर्नु मनले दिएन
त्यसैले माग्नु नै उत्तम बिकल्प
बाहेक अरु मैले केही देखिन
हो दोष मेरै थियो
समयलाई पहिचान गर्न नसक्नु
समय संग हिडन नसक्नु
के गर्नु
आज यही बोराको कम्बलमा
लेट्नु बाहेक
उनीहरुलाई गाली गर्न सक्दिन
उनिहरुमाथि क्रोधित हुन सक्दिन
श्रोत : ई पत्र डट कम
