कविता
अमर
रचना- ठाकुर मान लामा
साहित्यकार कुनै एकको लागि जन्मदैन
न कसै एकको लागि मर्ने हो
उज्यालो अन्धकार उसका लागि केहि हैन
स्वतन्त्रताको पंख उडाई उ हिड्ने हो
दुख पीड़ा हर्ष खुसी के मात्र बोक्दैन
अरुको तर उ आफ्नै भने बिर्सन्छ
प्रेमका अंकुर छर्न उ हिच्किचाउदैन
त्यसैले त ती अक्षर मोती भई झिल्मिलाउँछ
बग्दछन ती शब्दहरू खोलासरी
अन्तरंग कयैनका त्यहाँ समाई
बोल्द्छन ती सब जगत भरी
नौलो तरंग जही तही जगाई
सानो नै बिशाल आकाश उसका लागी
लिएको छ स्वाभिमान यही गुण हरघडी
न त हट्छ उ न त जान्छ कतै भागी
सोच्दछ केवल उ कसरी सिजिॅउ नव सिर्जना बढ़ी
बलवान कलम लिई हातमा
लेख्न बस्छ कसै संग नडराई
देख्दछ उ प्रकाश शब्दहरुमा
छर्न चाहन्छ त्यसैले त्यों उज्यालो जहितहि
नश्वर शरीर त्याग्नै पर्छ यो सबले बुझेकै हो
तादम्यता के यस संग कसै बाट छिपेको छैन
बिर्सेला जगतले उसलाई यो त रित नै भई गो
हुदैन तर ती अक्षर निमिटयान्न त्यों त अब सदा अमर भो
हुदैन तर ती अक्षर निमिटयान्न त्यों त अब सदा अमर भो
