लघुकथा
गरिबी
रचना - ठाकुर मान लामा
"बाबु ठुलो भएपछि के बन्छौ ?"
"म ठुलो भएपछि डाक्टर बन्छु । " छोराको यो जवाफमा रमाकान्त खुशी देखियो । तर आफ्नो जीवन गुजारा सम्झेर उ फेरी दुःखी भयो । कारण थियो जसोतसो महिनाभर खान्की पुर्याउने थोरै तलब । अब यस तलबले मात्र उसको छोराको त्यो महत्वाकाङ्क्षालाई कसरी पुरा गर्ने ? बिगत सम्झियो उसले । उसलाई पनि उसको बुबाले सानो हुदा यस्तै प्रश्न राख्थ्यो । र उसले पनि यहि जवाफ दिन्थ्यो - डाक्टर । यो सुनेर उसको बुबा दङग पर्थ्यो ।
तर गरिबीले थिचिएको उनीहरुको जीबनले उसलाई कहाँ आफ्नो लक्ष्य पहिल्याउन दिन्थ्यो र । ठुलो भएपछि धन्न उसले एउटा सरकारी कार्यालयमा पिउनको जागिर पाएको थियो । र यही जागिरले आफ्नो परिवार पालेको थियो ।
"ए रामुका बा ! ए रामुका बा ! चामल सकिएछ । किनेर ल्याउँ है…।" श्रीमतिको आवाजले उ झल्याँस्स बिउँझीयो आफ्नो अतितबाट । र छेवमै रहेको कलिलो छोराको अनुहारमा पुलुक्क हेर्यो । निर्दोष आँखाहरु उसलाई नै हेरिरहेको थियो । उसले मन थाम्न सकेन । झ्याप्प अँगालो मारी गालामा बेस्सरी म्वाई खायो र फटाफट चामल जोहो गर्न हिड्यो बाहिर …।
श्रोत : नेपाली साहित्यिक मंच
