कविता
म अनि दुनियाँ
रचना- ठाकुर मान लामा
दुनियासँग म कराउँदै हिड्दैछु
मसँग दुनियाँ कराउँदै हिड्दैछ
कारण म उसलाई बताउन चाहिरहेछु
उ कान थुनेर मलाई नै झपार्दैछ
हेर यो देश रोईरहेको छ
म जस्तै हजारौं उ सँगै रोईरहेछ
तर दुनियाँ कुरै नसुनी उल्टै गाली गर्छ
नहुने चासो अरुलाई तँलाई मात्र किन भन्छ
हजारौं दुखिरहेछन् पिल्सिएर दुःखमा
त्यसलाई हेरी हाँसिरहेछन् सुखमा
दुनियाँ बुझ्दछ यो त आ-आफ्नो कर्म हो
बुझ्दैन तर साथ दिनु पनि ठुलो धर्म हो
आकाश पाताल एक हुँदैन दुनियाँ भन्दछ
यर्थाथ त्यो त सबलाई थाहा पनि छ
दायित्व सिङ्गार्ने देश हाम्रो हामी सबैको हो
तब बिचार किन फरक हरेक समयमा उसको
भोक लागेर चिच्याईरहेका म देख्न सक्दिन
उपचार गर्न नपाई थलिरहेका म हेर्न सक्दिन
उफ छ कति जर्जर यो मानव जीवन
गरौं आउँ सहयोग भन्छु दुनियाँ मान्दैन
गरिबीको ढुङ्गाले थिचिएका ती ढुङ्गा बोक्न खोज्छु
एक्लो ज्यान सक्दिन भित्र भित्रै आँशु दबाई रुन्छु
दुनियाँ तै हेरी बस्छ यस्तो अवस्था हुदा पनि
सर्दैनन किन अघि दाजुभाई दिदीबहिनी सुखी होस भनी
उफ फेरी कराउँछु दुनियासँग
जाऔं मिलेर ढिला नगरी अब त
तैपनि सुन्दैन दुनियाँ कानमा रुई कोची बस्छ ॥
तैपनि सुन्दैन दुनियाँ कानमा रुई कोची बस्छ ॥
श्रोत : तरुण साप्ताहिक
