लघुकथा

सम्बन्ध
रचना – ठाकुर मान लामा

हजुर बिन्ति छ केही खान पाउँ ..... एक जना जोगी आयो। पैसा माग्ला भनेको त खानेकुरा पो माग्यो, उसले दियो र अफिसतिर लाग्यो। त्यसपछिका दिनहरुमा त्यो जोगी आउन छाडेन। सुरुमा दिनानुदिन आउन थालेको देखेर श्रीकान्तलाई झोक नचलेको होइन तर सधै यसरी आउँदा उसलाई त्यो जोगी आफ्नै घरको सदस्य लाग्न थालिसकेको थियो। एकदिन उ अफिसबाट चाडै घर फर्क्यो। घर पुग्दा त्यो जोगी आराम साथ सोफामा सुतिरहेको थियो। आएको थाहा पाएर होला उ निद्राबाट बिउँझियो र उसलाई नहेरी फटाफट बाहिर निस्क्यो। आक्रोशले श्रीकान्तको वाक्य फुटेको थिएन। जोगी बाटो लाग्यो।
त्यसपछि श्रीकान्तको मनमा नानाथरी शंका उब्ज्यो। कतै तिर उसले उसकी श्रीमती बाक बाक गरिरहेको सुन्यो। अब श्रीकान्तको मनमा धैर्यताको बाँध फुट्यो। गएर उसले श्रीमतीको गालामा चड्कन लगायो। चुल्ठो समातेर भकुर्यो। त्यतिले पनि नपुगेर लछार पछार पार्दै घर बाहिर निकाल्यो।भोलिपल्ट कसैले ढोका ढकढकायो। श्रीकान्तले ढोका खोल्यो। उही जोगी रहेछ। आज जोगी सामान्य कपडामा आएको थियो। जोगीले भन्यो "नमस्कार म इन्स्पेक्टर रवीन। अपराधको अनुसन्धानको शिलसिलामा केही दिन यसरी जोगीको भेषमा बस्न पाइयो। दिदी खै त भिनाजु ?” अचानक श्रीकान्त मुख अँगार झै कालो देखिन थाल्यो।

श्रोत : लघुकथा डट कम

कविता

मेरा देशका जनता
रचना - ठाकुर मान लामा

सबैले देखे भन्छन्
सबैले कोरे भन्छन्
कापीको सादा पानामा
मेरो देशको रुवाबासी

कसैले देखेनन भन्छन्
त्यसैले कसैले कोरेनन भन्छन्
कापीको सादा पानामा
मेरो देशको हाँसोखुशी

सबैले देखे भन्छन्
सबैले कोरे भन्छन्
मेरो देशको रुवाबासी
सान्त्वना ढाडस कतै छैन
कुरै मात्र बेसी

कसैले देखेनन भन्छन् त्यसैले कसैले कोरेनन भन्छन्
मेरो देशको हाँसोखुशी
आँखामा पट्टि लाई
उज्यालो भन्दा अँध्यारो खोज्न थालेपछि


सबैले देखे भन्छन्
सबैले कोरे भन्छन् सबैले कोरे भन्छन्
मेरो देशको रुवाबासी
यस्तै हुन्छ बिकाशको काम गरौ
भन्दा जहिले नी पछि हटेसी
कसैले देखेनन भन्छन्
त्यसैले कसैले कोरेनन भन्छन्
मेरो देशको हाँसोखुशी हाँसो त्यसै कहाँ पाइन्छ र हसाउँन खुशी पार्न नजानेसी

यस्तै कुरा देख्छन जनता
यस्तै कुरा कोर्छन जनता
यस्तै छन मेरा देशका जनता
यस्तै छन मेरा देशका जनता

श्रोत : नेपाली साहित्यिक मंच / तन्नेरी डट कम

कविता

अमर
रचना- ठाकुर मान लामा

साहित्यकार कुनै एकको लागि जन्मदैन
न कसै एकको लागि मर्ने हो
उज्यालो अन्धकार उसका लागि केहि हैन
स्वतन्त्रताको पंख उडाई उ हिड्ने हो

दुख पीड़ा हर्ष खुसी के मात्र बोक्दैन
अरुको तर उ आफ्नै भने बिर्सन्छ
प्रेमका अंकुर छर्न उ हिच्किचाउदैन
त्यसैले त ती अक्षर मोती भई झिल्मिलाउँछ

बग्दछन ती शब्दहरू खोलासरी
अन्तरंग कयैनका त्यहाँ समाई
बोल्द्छन ती सब जगत भरी
नौलो तरंग जही तही जगाई

सानो नै बिशाल आकाश उसका लागी
लिएको छ स्वाभिमान यही गुण हरघडी
न त हट्छ उ न त जान्छ कतै भागी
सोच्दछ केवल उ कसरी सिजिॅउ नव सिर्जना बढ़ी

बलवान कलम लिई हातमा
लेख्न बस्छ कसै संग नडराई
देख्दछ उ प्रकाश शब्दहरुमा
छर्न चाहन्छ त्यसैले त्यों उज्यालो जहितहि

नश्वर शरीर त्याग्नै पर्छ यो सबले बुझेकै हो
तादम्यता के यस संग कसै बाट छिपेको छैन
बिर्सेला जगतले उसलाई यो त रित नै भई गो
हुदैन तर ती अक्षर निमिटयान्न त्यों त अब सदा अमर भो
हुदैन तर ती अक्षर निमिटयान्न त्यों त अब सदा अमर भो

नाम : ठाकुर मान लामा
जन्मस्थान : ओख्रेनी, वार्ड नम्बर २, लाहुरेटोल, रामेछाप
जन्म मिति : असोज ३०
शिक्षा : बी.बी.यस तेस्रो बर्षमा अध्यनरत
रूचि : साहित्य लेखन
प्रकाशित : करीब ५ दर्जन