नि:शब्द (The Wordless)

लघुकथा

सम्बन्ध
रचना – ठाकुर मान लामा

हजुर बिन्ति छ केही खान पाउँ ..... एक जना जोगी आयो। पैसा माग्ला भनेको त खानेकुरा पो माग्यो, उसले दियो र अफिसतिर लाग्यो। त्यसपछिका दिनहरुमा त्यो जोगी आउन छाडेन। सुरुमा दिनानुदिन आउन थालेको देखेर श्रीकान्तलाई झोक नचलेको होइन तर सधै यसरी आउँदा उसलाई त्यो जोगी आफ्नै घरको सदस्य लाग्न थालिसकेको थियो। एकदिन उ अफिसबाट चाडै घर फर्क्यो। घर पुग्दा त्यो जोगी आराम साथ सोफामा सुतिरहेको थियो। आएको थाहा पाएर होला उ निद्राबाट बिउँझियो र उसलाई नहेरी फटाफट बाहिर निस्क्यो। आक्रोशले श्रीकान्तको वाक्य फुटेको थिएन। जोगी बाटो लाग्यो।
त्यसपछि श्रीकान्तको मनमा नानाथरी शंका उब्ज्यो। कतै तिर उसले उसकी श्रीमती बाक बाक गरिरहेको सुन्यो। अब श्रीकान्तको मनमा धैर्यताको बाँध फुट्यो। गएर उसले श्रीमतीको गालामा चड्कन लगायो। चुल्ठो समातेर भकुर्यो। त्यतिले पनि नपुगेर लछार पछार पार्दै घर बाहिर निकाल्यो।भोलिपल्ट कसैले ढोका ढकढकायो। श्रीकान्तले ढोका खोल्यो। उही जोगी रहेछ। आज जोगी सामान्य कपडामा आएको थियो। जोगीले भन्यो "नमस्कार म इन्स्पेक्टर रवीन। अपराधको अनुसन्धानको शिलसिलामा केही दिन यसरी जोगीको भेषमा बस्न पाइयो। दिदी खै त भिनाजु ?” अचानक श्रीकान्त मुख अँगार झै कालो देखिन थाल्यो।

श्रोत : लघुकथा डट कम